موضوع : بررسی راههای علاقه مند نمودن کودکان و نوجوانان به شرکت در نماز جماعت
محقق : محمود کرمی – 85-86
مقدمه
با توجه به اهمیت پرورش و تقدم آن بر آموزش کودکان و نوجوانان بر اساس نظر علمای تعلیم و تربیت امسال نیز موضوع مهمی تحت عنوان چگونگی تشویق کودکان و نوجوانان کلاسم به پیوند با نماز و بخش معنوی آنان مد نظر می باشد.
بیان مساله
با تاسی از فرمایشات دلپسند رسول اعظم (ص) در این زمینه که " کودکان را از همان کودکی به پیوند با خدایشان عادت دهید " این اقدام عملی را آغاز نمودم. سوال اینست که چگونه می توان میان جوان و نماز و به دیگر سخن میان دو زیبایی (نماز و جوان) پیوند و یگانگی افرید؟ و سوال جدی تر این که چرا در نسل کنونی که زیبایی جویی جزء لاینحل روح و جان بشریت است باید خیلی ساده از کنار زیبایی روح ( نماز ) گذشت؟
منادیان و ناشران فرهنگ نماز و بزرگان جامعه، افراد جامعه بخصوص پدران و مادران و در مجموع همه ی آحاد مردم ما چه باید بکنند تا تقدس و پاکی نمازگزاری را در وجود کودکان و نوجوانان ثبت کرده و تاثیر شیرین آن، جاودان و همیشگی بماند.
نتیجه گیری
باید به همان اندازه که مسئولیت هماهنگی بین مدرسه و خانه توسط مربیان برنامه ریزی می شود . خانواده ها هم در تسهیل چنین برنامه ای نهایت حساسیت و دقت را در بیشتر اهداف آتی فرزندان به کار گیرند. به همین دلیل است که اگر چنانچه تضادی بین آموزش های دینی و تربیت کودکان در مدرسه و خانه به وجود آید کودک با مشکل بزرگتری که نوع انتخاب راه خواهد بود روبرو می شود. کودک معمولا به جهتی حرکت می کند که مورد تائید قرار گیرد و در صورتی که خانواده کودک را نپذیرد و مورد حمایت قرار ندهد او با یکی از چالش های بزرگ خود روبرو می شود. از میان آموزش های قابل اهمیت پیرامون کودک بعد از خانواده و مدرسه نقش وسایل ارتباط جمعی را می توان نام برد. آن هم به دلیل تنوع و جاذبه های هنری، کودک و نوجوان و حتی بزرگسالان را به سوی خود می کشند و به رفتار آنها جهت می دهند.
وظیفه والدین و خانواده در تربیت دینی چیست؟
شاید ساده ترین و بهترین راه حل پاسخ دادن به سوال فوق این باشد که : خانواده از ابتدای حیات فرزندان خود با یک برنامه ی جامع، عمیق و هماهنگ برای تربیت فرزندانشان اقدام کنند و هیچ گاه تربیت دینی کودکان را در حاشیه قرار ندهند
از وظایف دیگر خانواده در دعوت جوان و نوجوان به تربیت دینی را می توان در چند عبارت خلاصه کرد:
تشویق و تحسین ( کلامی و مادی) الگو آفرینی مناسب، آرایش محیط مساجد، بیان آثار نماز ، استفاده از قصه و شعر در مورد نماز و پرهیز از زیاده روی و تحکم نابخردانه.
