به نام خدا
موضوع: چگونه دانش آموز ع.خ را به ادامه تحصیل و شرکت فعال در کلاس های درس علاقه مند نمودم
نام محقق: عبدالکریم کریمی ، آموزگار ناحیه 2- 86
بیان مساله:
در مهر ماه 1382 به کلاس 3/1 وارد شدم، همیشه در اولین جلسه شروع کلاسها عادت دارم که مقداری از حال و وضع و پیشینه علمی و اخلاقی دانش آموزانم (خصوصا جدیدالورود ها) بپرسم. بر طبق عادت مرسوم خودم در هنگام حضور و غیاب از معدل سال گذشته، نحوه قبولی آنها در خرداد یا شهریور تااندازه ای وضعیت شغلی خانواده آنها پرسیدم و آنها در صورت تمایل خود به تمام یا بعضی از سوالات من پاسخ می دادند. و من آنها را پیش خودم یادداشت می کرد.
در این هنگام نام یکی از دانش آموزانم را بنام ع.خ خواندم . او در آخر کلاس نشسته بود و یکی از افراد مهاجر بود. او به من اعتنایی نکرد. دوباره اسمش را صدا زدم، او فقط با نیشخند گفت " حاضر" و دوباره نشست من خواستم بیشتر با او رابطه برقرار کنم ، بنابراین از معدل و ... پرسیدم اما او هیچ حرفی نزد و دوباره نشست و بدون اعتنا به من دوباره به صحبت کردن با بغل دستیهایش مشغول شد. من چند سوال آماده سازی را از ایشان پرسیدم. اما او فقط سکوت کرد و خندید، معلوم بود بار علمی چندانی هم ندارد من خودم با ارائه کلماتی مرتبط با جواب ، خواستم در پاسخگویی کمکش کنم اما فایده نداشت و سکوت او ادامه پیدا می کرد و به محض اینکه می نشست دوباره با بغل دستیهایشبه صحبت مشغول می شود . این وضع داشت ادامه پیدا می کرد من در آن هنگام نتوانستم راه حل منطقی را برای رفع مشکل ارائه دهم اما این امر نظر مرا به خود جلب کرد و خواستم به نحوی از مشکلات او سر درآورم و در صورت توان در رفع یا کاهش آنها با او همکاری کنم.
چند پیشنهاد
1- همیشه در انجام کارها و اتخاذ تصمیمات مهم و سرنوشت ساز به خدا توکل کنیم چرا که ( فمن یتوکل علی الله فهو حسبه)
2- هیچ وقت در تصمیم گیری و قضاوت عجله نکنیم بلکه بخوبی تفکر کنیم و بدون پژوهش تصمیم نگیریم . سعی کنیم هیچ وقت آینه یاس نخوانیم و از کاه کوه نسازیم، بلکه با تفکر صحیح و مشورت با افراد آگاه بر رفع مشکلات اقدام کنیم.
3- تا آنجا که می توانیم نیمه پر لیوان را ببینیم و با تشویق و ایجاد انگیزه ، شوق و اعتماد به نفس ایجاد کنیم
4- در مقابل مشکلات دانش آموزان به سادگی و چشم بسته نگذریم ، بلکه نسبت به آنها حساس باشیم و برای رفع آنها تلاش کنیم.
