زنده راتا زنده است باید به فریادش رسید

ثانیه ها در گذرند و عمر بی­بدیل ما را به غارت می­برند این ثانیه­ها که گفته بودند بر می­گردند هرگز بر نمی­گردند . دیروز برای یکی از شاگردهایم پیامک فرستادم گوشی­اش نزد کسی دیگر بود و پاسخ آمد که 50 روز است که فوت کرده ، شوکه شدم او که هنوز جوان بود . گویا ما فراموش کرده­ایم در این مسیر مسافریم تا زود ، دیر نشده باید کاری کرد و یا به قول شاعر زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید :

بی خبر از هم خوابیدن چه سود ؟

برمزار مردگان خویش نالیدن چه سود ؟

زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید

ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود ؟

گرنرفتی خانه­اش تا زنده بود

خانه صاحب عزا تا صبح خوابیدن چه سود ؟

گر نپرسی حال من تا زنده­ام

بعد مرگم اشک و نالیدن چه سود ؟

زنده را در زندگی قدرش بدان

ورنه مشکی از برای مرده پوشیدن چه سود ؟

گر نکردی یاد من تا زنده­ام

سنگ مرمر روی قبرم وانهادن چه سود؟

من این شعر را در دفتر یادداشتم ثبت کرده­ام و پیامک آن را که از یک دوست تهرانی برایم رسید در گوشی موبایلم حذف ننموده ام . می­خواهم بارها آن را بخوانم تا ملکه ذهنم گردد . شما در مورد این یادداشت واین شعر چه دیدگاهی دارید ؟

نظر شما برای من با ارزش است اگر به این شماره پیامک بفرستید            09188784626

محمد فایق مجیدی " مولف کتاب به آموزش بدبین نیستم "